Allah'ın (CC) dostunun dostu Ebubekir es-Sıddık...

Müslüman oluşu fetih, hicreti zafer, yöneticiliği rahmet: Hz. Ömer 

İki nur sahibi hayırlı eş, Hz. Osman (r.anh)...

Hane-i saadetin kahraman sakini: Hz. Ali (r.anh)

Hane-i saadetin unutulmaz hanımefendisi Hz. Hatice (r.anha)

Babasının annnesi Fatma bint Rasulullah (r.anha)

Resulullah'ın sevgilisi Aişe (r.anha)

İslam'a adanmış bir ömür: Ümmü Seleme

İyi ahlâk ve namusluluğu ile herkesçe bilinen Safiye bint Huyey

Rasulullah'a (sav) en çabuk kavuşan kıymetli validemiz: Zeynep bint Cahş (r.anha)

Peygamber Efendimiz'in amcasının oğlu Cafer B. Ebi Talib'in hayatı

Ensarın ilk öğretmeni Musab b. Umeyr (r.anh)

Allah Resulu'nün (SAV) manevi evladı Zeyd b. Hârise (r.anh)

İki kuşak sahibi Esma bint Ebubekir (r.anha)

Arayıştan arınışa Ebû Zer El Ğıfari (r.anh)

Varlık imtihanında faziletli bir yiğit Abdurrahman B. Avf (r.anh) ...

Geceyi secdesiyle aydınlatan sahabi, Abdullah b.Ömer (r.anh)

Resulullah'ın (sav) kıymetli dadısı Ümmü Eymen (r.anha)

İlim ve hikmet önderi, eşsiz sahabi Abdullah b. Me'sud (r.anh)

Peygamber'i (sav) en güzel anlatan kadın Ümmü M'abed (r.anha)

Karanlık dünyasını imanın nuruyla aydınlatan sahabi İbn Ümmü Mektûm (r.anh)

Ensar'ın seçkin hanımlarından Ümmü Süleym (r.anha)

Medineli fedakar Sahabî Ebû Talha (r.anh)

Resulullah'in (SAV) hizmetkarı Enes bin Malik (r.anh)...

Hayrın anahtarı, gönüller sultanı, yiğit sahabi Sa'd b. Muâz (r.anh)...

İki hicret sahibi: Esma bint Ümeys (r.anha)

Şikayetini Allah'a ulaştıran kadın sahabi: Havle bint Sale'be (r.anha)

Alimlerin öncüsü fakih sahabi Muâz bin Cebel (r.anh)

Yüreğinde güzel sözler biriktiren genç: Ebu Said el-Hudri (r.anh)

Rabbini tasdikiyle müjdelenen genç: Zeyd bin Erkam (r.anh)...

Sünnete hizmetin öncülerinden Ümmü Atıyye (r.anha)

Mücevherlere sahip bir fakir: Ebû Hureyre (r.anh)...

Doğruluğu ile kurtuluşa eren sahabi: Kâ'b bin Mâlik (r.anh)...

Hanımların hatibi: Esma bint Yezid (r.anha)

Kur'an'ın tercümanı ümmetin bilgesi Abdullah b. Abbas (r.anh)

Uhud'da cesur bir kadın: Ümmü Umâre (r.anha)

Asr-ı Saâdet terimi “mutluluk dönemi, insanların en bahtiyar oldukları çağ” mânasını taşımaktadır.

Asr-ı Saadet'ten Hatıralar

Aynı yolda yoldaş, aynı hâlde hâldaş idiler. Muhammedül Emin'e göklerden haberlerin gelmeye başladığı zamanlardı. Kimsenin ona inanmadığı Onun sadık bir dosta her şeyden çok ihtiyaç duyduğu zamanlardı. Hal böyleyken herkes onu yalanlarken biri ona tereddüt etmeden inandı, iman etti. O elçisinin Rabb'inden vahiy aldığına iman etmişti...

Mekke'de zorlu günlerdi. Allah Resulu'nün (as) peygamberlikle görevlendirildiği ve bunu insanlara tebliğ etmeye başladığından beri yaşamak daha da güçleşmişti.

İslam'a gönül veren Mekkeliler'in vatanlarını terketmelerinin üzerinden iki yıl geçmiş, aylardan Ramazan yer, Bedir. Küfrün azılı önderleri İslam'ın kökünü kazımak için tam teçhizatlı azılı bir ordu hazırlamışlar.

Kaniatin güneşi yaşadığı eve doğmuşken Ali'nin (r.anh) yüreği buna kayıtsız kalamazdı. Çünkü o bu güneşin sadece evini değil bütün insanlığı aydınlatacağının farkındaydı. Ne atalarının dini engelleyebildi bunu ne de çevresi. O Allah(CC) ve Resulu'nü çocuk kalbiyle sevdi...

Hane-i saadetin unutulmaz hanımefendisi Hz. Hatice (r.anha) Hak, hukuk kavramlarının tanınmadığı, insanlık değerlerinin hiçe sayıldığı, güç ve itibarın yegane değer olduğu cahiliye karanlığında &quot;Tâhire&quot; lakabıyla anılan tertemiz bir insandı, o. Kadın olmanın en zor olduğu kız çocuğu sahibi olmanın bile aşağılanma vesilesi sayıldığı bir dönemde seçkin ve başarılı bir hanım tüccar olarak toplumdaki saygın yerini almıştı. Ayrıca soylu, güzel ve oldukça zengindi.

Babasının annnesi Fatma bint Rasulullah (r.anha) Hz. Fatma (r.anha) Allah (CC) Resulu'nün (as) peygamberlikle görevlendirilmesi üzerine Mekke'de geçen o zorlu yıllarda büyüdü. Resulullah'a (as) hayırlı bir eş olan annesi Hz. Hatice'nin ( r.anha) yokluğunda babasından desteğini esirgemeyen hayırlı bir evlat oldu. Hz. Peygamber( as) sevgili kızına eş olarak Hz. Ali'yi (r.anh) seçti ve hemen Bedir Savaşı'nın ardından Hz. Fatma ve Hz. Ali'yi (r.anha) evlendirdi.

Aişe (r.anha) mutluluğu dünyalıkla hiç aramamıştı ki...Onun varlığı yanı başındaydı. Çok sevdiği eşinin Aişe'siydi, o. Allah Resulu'ne (as) insanların en sevimlisini sorduklarında verdiği cevaptı, Aişe (r.anaha). Cebrail'in selam verdiği kadındı...

Kimin başına bir musibet gelir de Allah'ı Teala'nın emrettiği gibi &quot; Biz şüphesiz Allah'a (CC) aidiz ve şüphesiz ona döneceğiz. Allah'ım (CC) musibetimin ecrini bana ver, bana kaybettiğimden daha hayırlısını ver.&quot; diye dua ederse Allah (CC) mutlaka onun duasını kabul eder.&quot; demişti, Allah'ın Resulu (as). Sevgili eşi Ebu Seleme'nin vefatıyla hüzne buğulan Ümmü Seleme(r.anha) bu dua ile Rabbi'ne sığınarak teselli bulmaya çalışıyordu. Bu günlere gelmek hiç de kolay olmamıştı, zira...

Eşi Muhammed (sav), babası Harun (as) ve amcası Musa (as) Safiye bint Huyey (r.anha) Allah Resulu'nün Medine'ye hicretinin ardından şehrin eski sakinlerinden olan Yahudiler için yeni bir dönem başlamıştı. İslam Peygamber'iyle (as) yaptıkları Medine Sözleşmesi gereği Müslümanlar ile birlikte yaşayacak ve şehri dış saldırılara beraber savunacaklardı. Ne var ki Mekkedeki güvensiz ortamın ardından Hz. Peygamber (as) Medine'de yeni ve huzurlu bir toplum inşa etme gayreti önce Yahudi kabilerinden Kaynuka Oğullar'ı sonra da Nadîr Oğullar'ı tarafından suistimal edildi.

Rasulullah'a (sav) en çabuk kavuşan kıymetli validemiz: Zeynep bint Cahş (r.anha) Boyu pek de uzun olmamakla birlikte, cömertliği ve ihtiyaç sahiplerini görüp gözetmesiyle bu hanımın vefatıyla anlaşıldı ki kolu en uzun olan, en çok sadaka veren demekti. Zeynep bint Cahş (r.anha) halası Ümeyme'nin (r.anha) kızıydı. Hz. Peygamber (as) onu köleyken azat ederek Zeyd bin Har ise ile evlendirmek istemişti.

Zü'l Hicreteyn Cafer b. Ebi Talib (r.anh) &quot;Habeşistan'da ülkesinde hiç zulmedilmeyen bir kral vardır. Allah (CC) sizin için bu durumdan bir kurtuluş yolu gösterinceye kadar orada kalın.&quot; Allah Rasulu (as) bu tavsiyesiyle müşriklerin eziyetlerinden dolayı öz yurtlarını terk etmek durumunda kalan müminlerden bazıları Habeşistan'a doğru yola koyuldular. Çöl hayatına aşina olan bu kimseler inançları uğruna her şeylerini bırakarak farklı bir iklimdeki yabancı bir ülkeye hiç tanımadıkları insanların arasına gidiyorlardı...

Ensarın ilk öğretmeni Musab b. Umeyr (r.anh) İftar için tatlı bir telaş vardı. Abdurrahman bin Avf, iftar sofrasına şöyle bir bakıverdi. Nedendir, bilinmez? Aklına birden Musab b. Umeyr (r.anh) gelmişti: &quot;Musab b. Umeyr (r.anh) şehit edildi, halbuki o benden daha hayırlıydı.&quot; Dedi. Uhud Savaşı'nda şehit düşen Musab b. Umeyr'in (r.anh) hali bir türlü gözünün önünden gitmiyordu

Allah Resulu'nün (SAV) manevi evladı Zeyd b. Hârise (r.anh) Yemen ellerinde ailesi onu ararken Zeyd kilometrelerce uzaktaydı. Efendisi Hakîm, bu güzel yüzlü masum köleyi halası Hz. Hatice'ye (r.anaha) Hz. Hatice'de (r.anha) biricik eşi Hz. Peygamber'e (as) hediye etti. Böylece Zeyd alemlere rahmet olarak gönderilecek bir peygamberin sıcacık yuvasına dahil olarak sevgi ve şevkat dolu bir yaşantıya kavuştu..

O, babasının kızıydı. Onun gibi dürüst, onun gibi güvenilir... Dostluğu babasının dostluğu, sırdaşlığı babasının sırdaşlığı gibiydi. Onun gibi sadık, onun gibi sıddık.. Çünkü her ikisi de Muhammed'ül Emin 'e bağlanmışlardı.

Ebu Zer el Ğıfari (r.anh) putlardan nefret ediyor, bir ve tek olan Allah'a (CC) inanıyordu. Lakin yine de huzursuzdu. Savaşın yasak olduğu haram aylarda bile baskın ve yağmalarından vazgeçmeyen kabilesinin taşkınlıklarını vicdanına sığdıramıyordu, artık. Kabilesini terk etmek için yola çıktı. O buhranlı günlerde kendisi gibi yalnızca Allah'a (CC) inanan ve onun peygamberi olduğunu iddia eden adamın haberi kulağına çalınmıştı...

Medine'ye geldiğinde ne malı mülkü vardı, ne de çoluk çocuğu...Tarih boyu insanların uğruna savaş çıkaracak kadar düşkün oldukları bütün dünya nimetlerinden yoksundu ama cahiliye karanlığından sıyrılıp imanın tadına varmış bu gencin yaşamında bunların pekte bir önemi yoktu. Rahat bir hayatı terkedeli yıllar olmuştu. Hz. Ebubekir (r.anh) aracılığıyla İslam'a açılan yüreği Resulullah'ın (as) getirdiği ilahi mesajlarla can bulmuştu. Müslüman adıyla anılan ilk sekiz kişinin arasına dahil olduğu o günden beri hayatın zorluklarıyla karşılaşmıştı hep...

Sonra söylenmeye başladı: &quot; Resulullah'a (sas) gelipte inceden inceye rüyasını anlatan herkesi kıskanırsan olacağı buydu elbet.&quot; Dedi. İşte sende yorulacak bir rüya gördün nihayet. Hakikatende içine yer eden Peygamber'e (as) rüya tabir ettirme arzusunu uyumadan yinelemişti. &quot;Allah'ım (CC) eğer ben iyi biriysem bana öyle bir rüya göster ki Resulullah (as) beni tabir etsin diyerek uykuya dalıvermişti. Şimdi hemen etkisini hala üzerinde hissettiği rüyasını Nebi'ye (as) anlatması gerekmekteydi.

&quot;Annemden sonraki annemdir.&quot; Derdi, hep Hz. Peygamber (as) onun için. Zira altı yaşındayken babasının kabrini ve akrabalarını ziyaret için birlikte gittikleri Medine'den annesini de kaybetmenin acısıyla dönerken Ümmü Eymen'in şefkatiyle teselli bulmuştu. Mekke'ye döndüğünde dedesi Abdülmuttalib torunun Ümmmü Eylem'in elinde büyümesine karar vermiş ve kendisinden onu asla ihmal etmemesini istemişti.

Mekke'de doğan İslam güneşiyle o da yeniden doğdu, adeta. Alemlerin Rabbi'ne kul olduğunu haykırarak değer kazandığı hem Rabb'i katında, hem de insanların nazarında. Bundan sonra ismi Allah'ın Rasulu (as) ile birlikte anılacaktı. Sessiz kalmak yerine günden güne onu daha fazla iftiharla anıcaktı, tarih...

Yokluktan varlık devşirmeye çalışan köyünün kenarına kurduğu çadırında çölden geçenlerin yiyecek ihtiyaçlarını karşılayan sıradan bir kadın, Ümmü M'abed (r.anha). Ümmü M'abed (r.anha) bilmiyordu ki yokluk varlığa, kıtlık bolluğa gebeydi. Hele ki kuraklığın bütün şiddetiyle kendisini gösterdiği bu günlerde o bereketin kapısını çalacağını nereden bilebilirdi ki?

Karanlık dünyasını imanın nuruyla aydınlatan sahabi İbn Ümmü Mektûm (r.anh) Sahabinin önde gelenleri gibi sayfalar dolusu bilgi yoktu, onun hakkında. Lakin o ne sıradan biriydi. Ne diğer sahabilerden daha az tanınıyordu ne de zamanla unutulup gitmişti. Resulullah (sav) ile öyle bir hatırası vardı ki unutulması imkansızdı. Nitekim kıyamete kadar zayi olmayacak tek kitap Kur'an-ı Kerim'de bir sûre sırf o hatıra üzerine nazil olmuş ve Hz. Peygamber (as) Rabbi'nin hitabıyla karşı karşıya kalmıştı... Adı Husayn'dı, Mekke'de İslamiyet'i ilk kabul edenlerdendi.

Sümeyra Ümmü Süleym künyesi ile anılıyordu. Müşrik olan eşi Mâlik n derse desin o, hakikatı bulmuş Resulullah'ın (as) davetine uymuştu. Biricik yavrusunun da bu yolda olmasını arzuluyor. Ona Kelime-i Tevhid'i telkin ediyordu. Bu duruma razı olmayan eşinin vefatıyla Ümmü Süleym'in hayatına yön veren tek şey imanı olmuştu...

İnsanların açlığın şiddetine dayanabilmek için karınlarına taşlar bağladıkları, gölge ve gölgeliğin en değerli nimetler olarak görüldüğü bu coğrafyada serin hurma bahçeleri kuşkusuz en değerli nimetlerden biriydi. Ebu Talha (r.anh) içinde tam olarak öyleydi. Peygamber Mescidi'nin tam olarak karşısında olan &quot;Beyruha&quot; isimli bahçesini pek severdi. Sevgili Peygamber'i (as) burada ağırlar, ona (as) bahçesinin ürünlerinden ikram ederdi. Allah Resulu (as) da mescidinin yakınında bulunan bu hurmalığı sık sık ziyaret eder, soğuk

Resulullah'ın huzuruna çıktığında henüz 10 yaşındaydı. Okuma yazma bilen zeki ve yetenekli bir çocuktu. Annesi Ümmü Süleym oğlunun Medine'ye henüz hicret eden Resulullah'a (SAV) hizmet etmesini ve onun terbiyesi ile yetişmesini çok arzuluyordu. Ya Resulullah (SAV) Enes hizmet içindir. Onun için Allah'a (CC) dua et diyerek oğlunu Nebi (SAV)in hizmetine vermek istediğini bildirdi. Bütün samimiyetleriyle kendisine kucak açan bu şehrin insanlarından gelen her teklif Allah Resulu'nun (SAV) nezdinde değerliydi. Geri çevirmedi, Ümmü Süleym,i. Oğlu Enes'i yanına almayı kabul etti ve küçük hizmetkarı için şöyle dua etti: &quot;Allah'ım (CC) bu yavruya bolca evlat ve mal nasip eyle. Verdiklerini de kendisi için bereketli eyle.&quot; Hz. Peygamber (CC) tanıdığı gün küçük Enes'in hayatının en güzel 10 ylının başlangıcı oldu. İnsanların engüzeli, en cömerti, encesuru ve ailesine karşı en şefkatlisi olan Allah'ın sevgili elçisi olan Resulullah'ın (SAV) yanında bulunmak ve ona hizmet etmek büyük bir şerefti...

Sabah namazını kıldırdıktan sonra telaşla mescitten çıktı, Allah Resulu (SAV). Gece vedat eden Sa'd b. Muâz'ın (r.anh) cenazesini teslim alan Abdüleşeloğulları'nın evlerine doğru yürüyordu. O kadar hızlıydı ki beraberindekiler kendisine yetişmekte zorlanıyordu. Kimini hırkası boynundan düşüyor, kiminin parmağından terliğinden parmak bağı kopuyordu. Şikayetlere aldırmadan ilerliyordu. Resulullah (AS). Sa'd'ın cenaze işlemlerinde hazır bulunamamaktan korkuyordu. 37 yaşında vefat eden Sa'd kısaömrünün yalnızca son birkaç senesini Müslüman olarak geçirmesine karşı İslam'a büyük hizmetler de bulunmuş, müminler için tam anlamıyla bir ensar kardeşi olmuştu...

Kalp, imanla tanıştığında bütün korkuları reddediyor ve iman dolu cesur bir kalp en çok mümin bir kadına yakışıyor. İmanın verdiği cesaret ile o atalarının dinini bırakıp Son Peygamber'in (SAV) ilahi çağrısına yüreğini bağlamıştı. Bu yüzdendi kalbiyle inandığını diliyle söylemekten korkmaması... İşkenceler altında inlerken dahi yolundan dönmemesi bu yüzdendi. Onun cesareti Mekke'deki şirk bataklığının ortasında imanı göğsünde gururla taşıyabilmesinden belliydi. O Allah Resulu'ne (AS) inanan o bir avuç insandan biri olan Esma bint Ümeys'di...

Medineli hanım sahabilerden Havle bint Sale'be (r.anha) kendisi gibi hazrec kabilesine sahip Ubâde bin Sâmit'in kardeşi Evs bin Sâmit ile evliydi. Evs Bedir, Uhud, Hendek gibi birçok savaşta Hz. Peygamber (SAV) ile birlikte müşriklere karşı mücadele vermişti. Ardında bıraktığı uzun yıllar Evs' yormuş iyice yaşlandırmıştı. Artık huysuz ve geçimsiz bir ihtiyardı. Olur olmaz her sebepten tartışma çıkayordu. Bir sebeple hanımı Havle'ye kızdığı günlerden biriydi. Öfkesine öyle yenik düşmüştü ki Havle'ye &quot;Sen bana annemin sırtı gibisin.&quot; diyerek bir telaşla evinden çıkıp gitti. Çok geçmeden sakinleşen v eöfkeyle hanımına söylediklerinden pişman olan Evs, evine döndü...

Elçier yılı olarak anılan Hicret'in 9. yılıydı. Medine'ye gelen heyetler içerisinde Yemenliler hem fazlalığı hem de dini öğrenme konusundaki gayretleriyle Resulullah'ın (SAV) takdirini kazanmışlardı. Allah Rasulu (SAV) de kendilerine göndermek üzere bir heyet hazırlamış; bu heyete başkan olarak ümmetim içerisinde helal ve haram konusunda en bilgili olan kişi dediği Muâz bin Cebel'i (r.anh) seçmişti. Elçi, zekat memuru ve kadı sıfatıyla Yemen'e gidecek olan Muâz bin Cebel (r.anh) bir yandan yönetimde görev alırken bir yandan da dini konularda halka rehberlik edecekti.

Peygamber'iyle (as) yaşadığı anıları anlatırken, onun sözlerini anlatırken bu duyguları tekrar tekrar yaşardı, Ebu Said el-Hudri (r.anh). Bin küsür rivayeti nakşetmişti, yüreğine. Onunla ilgili anılar biriktirmeye küçük bir çocukken başlamıştı ve bu bir ömür boyu devam etti. Hep Peygamberimiz'in (as) yanında olma gayretindeydi.

Hz. Peygamber (SAV) ve ordusu etrafındaki kabileleri kışkırtarak Müslümanlara karşı asker toplayan Beni Mustalik Kabilesi'ne düzenlenen sefer nedeniyle Müreysi kuyusunun başında karargah kurmuşlardı. İçerisinde çok az miktarda su bulunan kuyu ashab tarafından ortak kullanılıyordu. Muhacirlerden Cehcah bin Kays ile ensarlardan Sinan bin Vebera kuyuda karışan kovaları nedeniyle hararetli bir tartışmaya giriştiler. Tartışma giderek şiddetlenince muhacirler ve ensarın tamamı bu olaya müdahil oldular...

Allah Rasulu (SAV) peygamberlik görevini en güzel şekilde tamamlamış ve en yüce dosta kavuşmuştu, artık. Hayatı boyunca onu yalnız bırakmayan sahabilerin bir kısmı peygamber şehri Medin'den ayrılmış; fetihlerle genişleyen İslam coğrafyasının çeşitli bölgelerinde yerlerini almaya başlamışlardı. Ensar hanımlarından Ümmü Atıyye'ye (r.anha) gelen bir haber onun da artık gitme vaktinin geldiğini bildiriyordu. Oğlu Basra'daydı ve çok hastaydı. Onu görebilmek için aceleyle yola çıktıysa da uzun ve yorucu bir yolculuğun ardından Basra'ya vardığında oğlunun bir-iki gün evvel vefat ettiğini öğrendi...

Medine'de peygamber mescidinin hemen bitişiğinde üzeri hurma dallarıyla örtülü bir gölgelik ve bu gölgeliği yuva bellemiş bir garip yürek. Ne ailesi ne malı vardı, onun. Tek sermayesi Allah (CC) ve Rasulune (SAV) duyduğu derin muhabbetti. Bu muhabbet onun için dünya ve içindeki her şeyden çok daha değerliydi. Bu yüzden günlerini çok sevdiği peygamberinin yanında geçirirdi, hep. Onun her bir meclisine katılır, her bir sözüne dikkat kesilir ve büyük bir ilgiyle onu dinlerdi. Dinlemek onun için asla pasif bir eylem değildi. Dinlemek onun için kulaktan kalbe giden esaslı bir işti...

Güneşin kavurucu sıcağı iyiden iyiye kendini hissettiriyordu. O sıcakta meyveleri olgunlaşan hurma dallarının gölgeliğinde biraz olsun serinlemek kadar insanı rahatlatan bir nimet olamazdı. Lakin Medine'de hummalı bir sefer hazırlığı vardı. Allah Rasulu (SAV) Bizans'ın ani bir saldırı düzenleyeceği haberini almış vakit kaybetmeden Medine- Suriye ticaret yolu üzerinde bulunan Tebük' e doğru yola çıkmayı uygun görmüştü. Yolculuk uzun ve meşakkatli olacaktı. Ordunun iyi hazırlanması gerekti. Medine'nin beş büyük şairinden Kâ'b bin Mâlik (r.anh) sefere katılacaklar arasındaydı...

Günlerdir kafasında türlü sorular dolaşıyordu. Ancak hiçbirine bir cevap bulamıyordu. Düşünüyordu, çabalıyordu, kendisini teskin etmeye çalışıyordu. Ancak hiçbir şey onu tatmin etmeye yetmiyordu. Gençti Esma, gencecikti. Düşündüğünü en güzel şekilde kağıda dökmesini bilir, kendisini en güzel şekilde ifade ederdi.

Müşriklerin Mekke'de İslam'ın yayılmasını engelleme çabalarından biri olarak Müslümanlara boykot uyguladıkları yıllardı. Müslümanlar hiç bu kadar zor durumda kalmamışlardı. Kendileriyle her türlü ticari ve sosyal ilişki kesilmiş, açlığa mahkum bırakılmışlardı. Bütün bu baskı ve zorluklara rağmen o günlerde Abdülmuttalib'in oğlu Abbas'ın (r.anh) evinde burukta olsa bir sevinç vardı...

Medine'de ilk kez kadınların savaşa katılmasına izin veriliyordu. Daha önce Bedir'e ve diğer seferlere katılmak isteyen kadınlar olmak istemesine rağmen Allah Rasulu (as) onların taleplerini uygun bulmamıştı. Fakat bu kez yaralıları tedavi etmek, su, yiyecek ve ilaç temini gibi yardımcı hizmetlerde kadınların görev almalarına izin vermişlerdi. Ümmü Umâre (r.anha) Uhud Savaşı'nın yapılacağı sabah evinden çıktı. Orada olup biteni merak ediyordu. Çünkü kocası ve iki oğlu da savaş meydanındaydı. Uhud'a ulaştığında Müslümanlar üstünlüğü ele geçirmişlerdi...